At multis malis affectus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Duo Reges: constructio interrete. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Et nemo nimium beatus est; Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Simus igitur contenti his.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Minime vero istorum quidem, inquit.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Bonum patria: miserum exilium. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.

Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra omnia.
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Praeclare enim Epicurus his paene verbis: Eadem, inquit,
scientia confirmavit animum, ne quod aut sempiternum aut
diuturnum timeret malum, quae perspexit in hoc ipso vitae
spatio amicitiae praesidium esse firmissimum.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam
dico.

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

A mene tu?: Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.
Quid de Pythagora?: Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
Bork: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Bork: Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.